#134 "Złoty most"

Tytuł: Złoty Most

Oryginalny tytuł: Die goldene Brücke

Seria: Poza czasem

Autor: Eva Voller

Wydawnictwo: Egmont

Ilość stron: 439

Wysokość: 2.9 cm

  Sebastiano i Anna wracają z misji w czasie i mają nadzieję na trochę spokoju. Dziewczyna wraca do Frankfurtu i jest nieświadoma tego, iż jej chłopak ma poważne problemy - utknął w XVI-wiecznym Paryżu. Anna bez wahania rusza w podróż, by jak najszybciej sprowadzić go z powrotem, lecz on... nie chce! Sebastiano stracił pamięć, stał się muszkieterem kardynała Richelieu, a jego cele wyraźnie różnią się od tych, które ma przed sobą Anna i przyjaciele królowej. 

  Opinie dotyczące tej książki bywały różne - jedni chwalili, inni ostro krytykowali. Jako że nie lubię pozostawiać rozpoczętych serii zdecydowałam się sama sprawdzić, jak to jest z tą książką i muszę powiedzieć, że nie jestem zawiedziona, choć, przyznam, w pełni usatysfakcjonowana również nie. Dlaczego? Czytajcie dalej. 

  Zacznę może od minusów. Tempo akcji było zmienne, wiele razy niebezpiecznie zwalniało. Chwilami odrobinę się nudziłam. Do zdecydowanych wad książki zaliczyć można głowną bohaterkę. Anna była bardzo irytująca ze swoją przesadną wręcz niezdarnością. Co jeszcze rzuciło mi się w oczy: dziewczyna płakała zdecydowanie zbyt często. Naprawdę, mało gdzie czytałam o takich płaczkach. 

  Był pod koniec wątek z Cecile - została ona ukaana za coś.  Pytanie tylko: za co dokładnie? Nie wiem, czy to ja przegapiłam (zdarza się, jeśli się czyta do 2 w nocy...), czy to wina autorki - scena wydawała mi się strasznie chaotyczna. 

  Akcja dzieje się w przeszłości, więc oczekiwałabym, że język zostanie dostosowany do czasów - nie mówię, żeby od razu autorka pisała typowym starodawnym językiem, lecz pod tym względem nie zrobiła ona prawie nic, by dało się poczuć klimat tamtych czasów. Prawie, ponieważ teraz raczej nie mówi się do mężczyzny per "Panie". Był to chyba jedyny zabieg, jaki zaobserwowałam, a który miał wpłynąć na postarzenie języka. 

  Akcja opiera się w znacznej części na "Trzech muszkieterach", przynajmniej z tego co kojarzę (powieści Dumasa nie czytałam, piszę to z tego, czego dowiedziałam się przez opracowania oraz przez uwagi Anny w trakcie powieści). Z tego, co pokazane było w powieści, kilka rzeczy działo się inaczej, niż w dziele Dumasa, lecz ogólny spisek został zachowany, toteż właściwie wiadomo było mniej więcej, jak podróżnicy w czasie zakończyli misję - niewiadomą pozostawały jednak ich poszczególne działania. 

  Jeśli chodzi o plusy, wymienić mogę tu ciekawą akcję. Mimo iż często zwalniała, to pomysł nadal był ciekawy. W trakcie czytania wychodziły powoli zdrady, często najbliższych, które zdecydowanie urozmaicały całość. 

  Szczególnie ciekawa wydał mi się wątek z Sebastianem - utrata pamięci i jego utknięcie w czasie. Do samego końca nie było wiadomo, co się stało, ani dlaczego ktoś przeszkodził mu w wykonaniu misji. 

  Podobało mi się to, jak autorka przedstawiła scenerię - łatwo można było sobie wszystko wyobrazić. W przeciwieństwie do języka, temu autorka poświęciła więcej uwagi. 

  Książkę czyta się szybko, naprawdę wciąga. Myślę, że nie jest to zła pozycja, można po nią sięgnąć bez obaw, lecz raczej nie powinno się oczekiwać cudów. Jest to książka, która jest dobra na rozluźnienie, niezbyt wymagająca. Moja ocena to 6/10.