Recenzja #27 "Anioł"

Tytuł: Anioł

Oryginalny tytuł: Angel

Autor: Dorotea de Spirito 

Wydawnictwo: Amber

Ilość stron: 300 

Moja ocena: 5.5/10

Zakazane uczucie dziewczyny-anioła rozdartej pomiędzy niebem a piekłem w powieści napisanej przez siedemnastolatkę.
Najbardziej bała się, że nigdy się nie zakocha.
Kiedy się zakochała, musiała zacząć się bać…
Zabytkowe mury Viterbo kryją tajemnicę: istnienie aniołów – pięknych jasnowłosych istot, które od wieków żyją wśród śmiertelnych mieszkańców miasta.
Siedemnastoletnia Vittoria jest inna: nie ma skrzydeł i czuje się obca nawet we własnej rodzinie. Wciąż zadaje sobie pytanie, do którego świata należy, choć jej życie płynie na pozór zwyczajnie, wypełnione szkołą, przyjaciółmi i kłótniami z siostrą.
Ale kiedy do miasta przyjeżdża Guglielmo, tajemniczy chłopak o magnetycznych oczach, Vittoria odkrywa, że miłość, o której tak marzyła, może okazać się najgorszym z demonów…
Miłość jest Demonem.

  Vittoria jest aniołem, jednak nie takim, jak inne. Nie ma skrzydeł i wyróżnia się spośród niebiańskich istot swoim wyglądem. Wszyscy uważają, że przez to nie zrozumie wielu rzeczy dotyczących jej gatunku. Jej największy lęk to lęk przed samotnością. Dziewczyna poznaje Guglielmo, tajemniczego chłopaka, który przyjechał do miasta. Dziewczyna zakochuje się, ale okazuje się, że ta miłość jest zakazana, Guglielmo nie jest tym, za kogo go uważała.

  Vittoria jest typowym przykładem bohaterki książki typu Paranormal Romance. Po pierwsze: nastolatka. Po drugie: niezrozumiana, inna niż inni. Po trzecie: samotna. Po czwarte: ma problem w związku. No ludzie, ileż razy można czytać jedno i to samo, tylko opatrzone innym tytułem?? Główna bohaterka denerwowała mnie od samego początku. Taaaka słodziutka bidulka się znalazła... Kolejna... 

  Guglielmo - po raz kolejny spotykamy się na... Tak! Kochasia. Kto czyta moje recenzje to wie, że często używam tego określenia. Nasz męski bohater jest niezwykle tajemniczy. Jest zabójczo przystojny i oczywiście startuje do głównej bohaterki. Biedny, ma z nią mały problem, przez to, kim jest. No, ale on się nie poddaje! Zrobi wszystko dla niej i dla łączącego ich uczucia. Taak... Po raz kolejny powtórzył się nam stary, dobry scenariusz... O dziwo nie denerwował mnie tak jak Vittoria. Nie znalazłby się chyba w mojej pierwszej dziesiątce najbardziej denerwujących charakterów książkowych. 

  Akcja jest taka jak postacie - typowa. On i ona, osobne "gatunki", zakazane uczucie, jakiś mały kryzys i ratowanie sobie nawzajem życia. Ten schemat się niestety powtarza i mam go dosyć. Co więc uratowało książkę przed oceną równą połowie możliwej (nie dało wiele, ale jednak)? Zakończenie. Mimo iż było trochę przewidywalne podobało mi się. Akcja szła wtedy do przodu szybko i było w miarę ciekawie. Oprócz tego do plusów możemy dodać jeszcze fakt, że autorka ma lekkie pióro. Mimo, iż powieść jest schematyczna i przewidywalna, to czytało się ją miło właśnie przez dobry styl pisania. Jeśli autorka się postara, to może wyjść coś naprawdę niezłego. W końcu gdy napisała tę książkę miała coś koło 18 lat :)