Recenzja #110 "Morze spokoju"

Tytuł: Morze spokoju

Oryginalny tytuł: Sea of Tranquility 

Seria: -

Autor: Katja Millay

Wydawnictwo: Jaguar

Ilość stron: 455

Wysokość: 3.2 cm

  Nastya Kashnikov chce tylko dwóch rzeczy: przetrwać liceum bez żadnych osób, które będą pouczać ją na temat jej przeszłości oraz sprawić, aby chłopak, który zabrał jej dosłownie wszystko – tożsamość, duszę i chęć życia – zapłacił za to. Historia Josh’a Bennett’a to nie sekret: każda osoba, którą kochał, opuściła ten świat, aż w końcu, gdy chłopak miał 17 lat, nie został mu już nikt. Teraz, wszystko czego Josh pragnie, to to, aby ludzie pozwolili mu zostać samemu, ponieważ gdy Twoje imię jest synonimem śmierci, każdy ma tendencję do pozostawienia Ci Twojej własnej przestrzeni. Każdy z wyjątkiem Nastyi, tajemniczej, nowej dziewczyny w szkole, która zaczyna się kręcić wokół chłopaka i nie ma zamiaru odejść, dopóki nie zyska wpływu na każdy aspekt jego życia. Ale im bardziej Josh ją poznaje, tym większą jest ona dla niego zagadką. Kiedy intensywność ich relacji się nasila, a pytania bez odpowiedzi zaczynają się piętrzyć, chłopak zaczyna się zastanawiać, czy kiedykolwiek odkryje sekrety ukrywane przez dziewczynę – albo czy w ogóle tego chce. - lubimyczytac.pl

  

  Piękna okładka, przyciągająca wzrok - czyli alarm w mojej głowie wyje, że wnętrze niekoniecznie musi takie być. No ale cóż, wzrokowcem jestem to sięgam po to, co ładne... Całe szczęście, bo gdybym usłuchała alarmu mogłabym przegapić coś świetnego!

  Pierwszą rzeczą, która niesłychanie przypadła mi do gustu, jest to, że na poznanie przeszłości Nastyi trzeba czekać praktycznie do samego końca - wcześniej otrzymujemy jedynie niewielkie okruchy informacji, które skutecznie rozbudzają ciekawość. 

  Akcja sama w sobie nie jest jakoś szczególnie porywająca. Pewnie gdybym miała opowiedzieć komuś fabułę wydałaby się ona wręcz nudnawa i przewidywalna. Zaręczam Wam - nie jest. Wciągnęła mnie bez reszty, gdy nie czytałam, to myślałam o bohaterach i o tym, co może się stać. Może nie znajdziecie w tej książce nagłych zwrotów akcji czy scen z fantastyki wziętych, ale tego tej książce nie potrzeba - jest naprawdę interesująca bez tego.

  Bohaterowie są stworzeni po mistrzowsku. Każdy jeden, choćby drugoplanowy, jest wyrazisty, ma swój charakter. Jedynie główna bohaterka nieco mnie denerwowała (co i tak jest sztuką, biorąc pod uwagę, że przez długi czas prawie się nie odzywała). Nie mam na to żadnych dowodów, ale miałam wrażenie, że dziewczyna się odrobinę nad sobą użala - choć jej zachowanie wskazywało na coś zupełnie innego. Nie wiem, dlaczego, ale tak to odebrałam... 

  Autorka nie boi się używać przekleństw, ale również nie nadużywa ich. Mocne słowa często pomagały bardziej urzeczywistnić sytuacje w powieści. Książka napisana została w taki sposób, że nie da się od niej oderwać, a nawet najbardziej zwyczajne momenty stają się ciekawe i/lub piękne. 

9/10

 __________________________________________________ 

Recenzja bierze udział w wyzwaniach: