Filmowo #4 "Szczęściarz"

Tytuł: Szczęściarz

Oryginalny tytuł: The lucky one

Reżyseria: Scott Hicks

Scenariusz: Will Fetters, Douglas McGrath

Czas trwania: 101 min.

Premiera: 15.06.2012 (Polska) 20.04.2012 (świat)

Obsada:

Zac Efron - Logan Thibault

Taylor Schilling - Beth Clayton

Blythe Danner - Nana

Riley Thomas Stewart - Ben Clayton

Jay R. Ferguson - Keith Clayton

  Logan jest żołnierzem na misji w Iraku. Przypadkiem znajduje zdjęcie dziewczyny pośród ruin. Okazuje się, że to ratuje mu życie. To samo dzieje się kilka razy, cudem przeżywa, gdy inni giną. Po powrocie do domu poszukuje tajemniczej kobiety ze zdjęcia.

  Jak już się wzięłam za oglądanie filmów, to nie umiem przestać... Tym razem trafiło na kolejną ekranizację powieści Sparksa. Nie wiem, dlaczego się nimi torturuję - na każdej jak na razie płakałam, a mimo to je oglądam. No, ale tym razem nie było idealnie...

  Zaca Efrona znałam właściwie tylko z High School Musical. Nie wiedziałam, jak się spisze w tym filmie, i... zostałam mile zaskoczona. Może jego gra to nie był szczyt moich marzeń, aczkolwiek uważam, że mogło być o wiele gorzej. Według mnie najlepszą robotę odwalił najmłodszy z obsady - Riley T. Stewart, oraz najstarsza - Blythe Danner. Mimo, że nie byli głównymi postaciami, jakoś najbardziej ich polubiłam.

  Nie mam nic do zarzucenia żadnemu z aktorów. Choć nie było może w 100% idealnie, to dali radę.

  Mam jedną, wielką rzecz do zarzucenia: strasznie przewidywalny film. Nie doszłam jeszcze do połowy, a już miałam w głowie swój scenariusz głównych elementów, które się mogą znaleźć. I znalazły się... Jak dla mnie jest to wielką wadą tego filmu. Nic mnie nie zaskoczyło, niby zwroty akcji były, ale ja się ich domyśliłam jakiś czas wcześniej. Pod tym względem rozczarowałam się na ekranizacji. I tu pytanie do tych, co czytali książkę: czy papierowa wersja również jest tak przewidywalna? Ja już tego pewnie nie stwierdzę, gdyż jak zwykle łatwiej mi było zdobyć film niż książkę, ale nie wiem, czy warto ją czytać.

  Mimo przewidywalności nie sposób było się oderwać od ekranu. Oprócz tego schematu, który sobie nakreśliłam w głowie, pojawiło się dużo wątków dodatkowych, które urozmaicały film. Skoro coś jest przewidywalne, to musi być nudne? No, nie w tym przypadku. Bardzo przyjemnie się oglądało. Oprócz tego znowu poszło kilka chusteczek, tym razem mniej, niż na poprzednim filmie Sparksa, ale zawsze.

  Film może nie był arcydziełem, jak widać mam trochę zastrzeżeń, aczkolwiek mimo wszystko zachęcam do obejrzenia. Myślę, że nie będziecie żałować. Ja nie żałuję ani trochę. No, chyba że tego, że nie przeczytałam najpierw książki.