#162 "Mara Dyer. Przemiana"

Tytuł: Mara Dyer. Przemiana

Oryginalny tytuł: The evolution of Mara Dyer

Seria: Mara Dyer (t. 2)

Autor: Michelle Hodkin

Wydawnictwo: Young Adult

Ilość stron: 478

Kolejna pobudka w szpitalu, kolejne podejrzenia co do wariactwa Mary. Mówienie o swoim zmarłym chłopaku jak o żyjącym na pewno jej nie pomaga. Tylko co zrobić, kiedy to dziewczyna, choć na skraju szaleństwa, ma rację, a nikt nie daje wiary jej słowom?

PO PIERWSZE: BOHATEROWIE

Chciałabym móc powtórzyć rozpływanie się nad bohaterami, tak jak to było w poprzedniej części. Niestety. Noah, tak ciekawa postać, zmienił się w jęczącą marudę. Stał się płaski, nieciekawy. Liczyłam, że jego obecność doda książce dynamizmu, a nie będzie go odbierać. Mara natomiast okazała się przestraszoną dziewczynką gotową do poświęcenia dla dobra rodzinki... Oj, oj, coś nie wyszło. Główna bohaterka stała się dla mnie mniej rzeczywista, charakterem zaczęła jeszcze bardziej wpasowywać się do stereotypowej bohaterki młodzieżowej. To boli, bo zapowiadało się cudnie. 

Jednym z plusów jest pociągnięcie historii Jamiego, choć po prawdzie i tak czuję niedosyt. Za to pojawienie się psychicznych "kolegów" z oddziału dobrze wpłynęło na książkę. 

"Każdy jest trochę szalony. Jedyna różnica pomiędzy nami a nimi jest taka, że oni lepiej się maskują."

PO DRUGIE: AKCJA

Jeśli bohaterka staje się nieciekawa, to akcja siłą rzeczy musi się nieco pogorszyć. Podobały mi się akcje z Judem, nawet te niebezpośrednie, były dobrze wymyślone, intryga jest ciekawa. Ale wszystko, co pomiędzy - intymne chwile z Noahem, z rodzinką, pobyt w ośrodkach - było albo nierzeczywiste, albo nudne. Akcja opierała się głównie na udawaniu "normalnej". 

Jednak zakończenie było zaskakujące i książka ma za nie plusa. Właśnie oczekiwanie ostatecznej niespodzianki sprawiało, że książkę przeczytałam stosunkowo szybko. 

"Jeżeli spodziewasz się po ludziach najgorszego, dostaniesz od nich to, co najgorsze."

PO TRZECIE: STYL 

Język i styl pisania autorki nie zmienił się zbytnio. Narracja jest dobrze prowadzona. Lekki styl (zazwyczaj) nie zagłusza powagi sytuacji bohaterki, a książkę czyta się przez to bardzo dobrze i szybko. 

Czy mogę polecić tę pozycję? Nie wiem. Jednak myślę, że jeśli pierwsza się podobała, to warto przeczytać i tę, choćby z nadzieją na lepszy finał serii. Oceniam na 6/10.