#149 "Z krwi i kości"

Tytuł: Z krwi i kości

Oryginalny tytuł: Blood and bone

Seria: -

Autor: William Lashner

Wydawnictwo: Akurat

Ilość stron: 448

Kyle jako mały chłopiec traci ojca. Brak ojcowskiego wsparcia doskwiera mu również w jego dorosłym już życiu - o ile jego marne egzystencjonowanie życiem można nazwać. Bezsensowne istnienie na tym świecie przerywa chłopakowi śmierć byłego wspólnika ojca, przez którą, pośrednio, Kyle staje się uwikłany w bitwę o teczkę. Nie byle jaką bitwę - ta pochłonęła już kilka ofiar i nie zamierza na nich skończyć. Kyle pojawia się na szczycie listy.

  

Nie wiedziałam, czego spodziewać się po tej książce. Wręcz obawiałam się nudy - prawnicy, śledztwa, polityka. Nie brzmiało to jakoś bardzo zachęcająco, ale i tak mój upór zdecydował zanim rozum przyswoił informację i książka znalazła się w moim posiadaniu. Czy żałuję? Zachęcam do dalszej lektury. 

PO PIERWSZE: BOHATEROWIE

  Postaci zostały bardzo dobrze wyrysowane. Są niezwykle oryginalne, każda jest dość specyficzna. Wielu bohaterów spowija aura tajemniczości, która w wielu przypadkach rozmywa się dopiero przy ostatnich stronach. Główna postać, Kyle, niezwykle mnie intrygował - wydawał mi się osobą bardzo złożoną, a jego kolejne warstwy odkrywało się stopniowo w trakcie lektury. Jeśli chodzi o pozostałych bohaterów, to powiedzieć mogę tylko, że białe nie zawsze znaczy białe, różnorodność ich charakterów jest ogromna. 

PO DRUGIE: AKCJA

   Książka dobrze się zaczęła. Autor zaciekawił mnie, jako czytelnika, stopniowo, ale w dość małych ostępach czasu odkrywając kilka kart. Cała akcja opiera się właściwie na poszukiwaniu, a następnie dobrym wykorzystaniu pewnej teczki, której zawartość jest w stanie wzbogacić posiadacza lub też zniszczyć czyjeś życie. Wydawało mi się, że tempo nieco zwolniło podczas jej szukania, jednak był to jedynie wjazd na górę kolejki w parku rozrywki, by zaraz móc runąć w dół. Wydarzenia, które rozpoczęły się w okolicach środka książki były zaskakujące i wciągające. Nie przeczę, że nudniejsze fragmenty również się zdarzały, jednak tempo pozostałych dość dobrze je zamaskowało. Zakończenie trochę pomieszało mi w głowie, trochę zaskoczenia było, część przewidziałam. Ogólnie jednak uznać mogę całość jako udany pomysł, dobrze zrealizowany. 

PO TRZECIE: STYL

  Pióro autor ma lekkie, styl jest przyjazny czytelnikowi, lecz nie infantylny. Książka napisana została w inteligentny sposób, dobrze dawkowane było zarówno napięcie, jak i niespodzianki. 

  Reasumując, książkę ocenić mogę jak najbardziej na plus. Lektura ciekawa, lecz może nie do przełknięcia na jeden raz - przynajmniej w moim przypadku. Myślę, że fani gatunku nie poczują się zawiedzeni. 7.5/10