Recenzja #72 "Syrena"

Tytuł: Syrena

Oryginalny tytuł: Siren

Seria: Syrena
Autor: Tricia Rayburn

Wydawnictwo: Dolnośląskie

Ilość stron: 358

Dla Vanessy i Justine Sands miały to być zwyczajne wakacje w miasteczku Winter Harbor, w towarzystwie braci Carmichaelów.

Jednak kiedy Justine wybiera się nad urwisko, by skakać do wody, a nazajutrz fale wyrzucają jej ciało na brzeg, Vanessa nie ma wątpliwości, że to coś więcej niż wypadek.

Całe nadbrzeżne miasteczko wpada w popłoch, kiedy następuje seria ponurych zdarzeń – fale wyrzucają na brzeg ciała mężczyzn z twarzami zastygłymi w uśmiechu… Vanessa i Simon próbują ustalić, czy te wypadki mają cokolwiek wspólnego z Justine i Calebem. Ale to, co odkryje Vanessa, może oznaczać koniec jej wakacyjnej miłości, a może nawet życia… - lubimyczytać.pl

  Jeśli usłyszycie hasło "syrena", co Wam przychodzi na myśl? Zwodniczo piękne i niebezpieczne kobiety, czy pół kobiety, pół ryby? A może macie inną ich wizję? Mi syrena zawsze kojarzyła się nieodłącznie z pięknym ogonem, za każdym razem widziałam takową siedzącą na skale. Jednak syreny w Winter Harbor takowych elementów były pozbawione, właściwie niewiele różniły się od zwyczajnych kobiet. 

  Autorka, Tricia Rayburn, mieszka na wschodnim wybrzeżu Long Island. Swoją pierwszą książkę napisała już w wieku 16 lat, ale to dopiero "Syrena" zapewniła jej uznanie. Ale czy słusznie? 

  Widać, że autorka postarała się przy tworzeniu swoich postaci. W porównaniu do innych książek, w których głównymi bohaterkami są 16-18 latki, Vanessa okazała się całkiem dobrze wykreowaną dziewczyną. Raczej nie miała "swoich momentów", w których by mnie irytowała, nie zachowywała się jak rozpuszczona dziewczynka. Mogę uznać, że wszystko było naprawdę adekwatne do jej wieku.  

  Równie dobrze zostali wykreowani Simon i Caleb Carmichael - przyjaciele dziewczyny. Ciekawi, bez zbędnych cech superbohaterów, po prostu naturalni. Może Simon w jednym jedynym momencie przesłodził troszeczkę przy uczuciach, ale nie była to duża wpadka.

  Szukałam dobrego thrillera i myślę, że go znalazłam. Nie był idealny, ale i do tego nie było daleko. Ciekawa, wartka akcja, wątek fantastyczny dobrze wpleciony, zaakcentowany, dobrze zbudowany punkt kulminacyjny - czego chcieć więcej? Czytając nie sposób było się nudzić, wydarzenia w Winter Harbor całkowicie mnie pochłonęły. Ciekawe było dodanie również tajemniczych głosów słyszanych przez główną bohaterkę. Jedyne, co mogę zarzucić, to (w bardzo niewielkim stopniu, ale jednak) przewidywalność oraz nieco naciągane wyjaśnienie tajemniczych bólów głowy Vanessy w pewnym towarzystwie. Poza tym wszystko było w porządku. 

  Książka napisana jest świetnym językiem, prostym w odbiorze. Mimo że może nie wyróżnia się niczym specjalnie, to można odczuć fakt, że autorka ma dobry warsztat. 

  Rzadko to robię, ale w tym wypadku po prostu muszę: uwielbiam oprawę graficzną książki. Okładka jest genialna, kolory, w których została utrzymana, bardzo mi się podobają Myślę, że w jakiś sposób odwzorowują wydarzenia w książce, gdyż nie są zbyt żywe, a także nie ma ich wiele. Również na każdej stronie przy numerze znajdziemy trochę wodorostów. 

  Książkę polecam mimo niewielkich niedociągnięć. Myślę, że naprawdę warto ją przeczytać. 

Moja ocena: 9/10