Recenzja #29 "Siedem promieni"

Tytuł: Siedem promieni

Oryginalny tytuł: The seven rays 

Autor: Jessica Bendinger 

Wydawnictwo: Amber 

Ilość stron: 320 

Moja ocena: 4.5/10

Dziewczyna naznaczona magicznym darem – tajemniczym i… śmiertelnie niebezpiecznym dla miłości...
Co zrobisz, jeśli zaczniesz widzieć rzeczy, których nikt nie widzi? Dostawać tajemnicze listy? Czytać w ludzkich myślach? Co zrobisz, jeśli twój pocałunek ma siłę elektrycznego wstrząsu i… może zabić was oboje? Co zrobisz, jeśli jesteś kimś więcej, niż ci się wydaje… Życie siedemnastoletniej Beth zmienia się z dnia na dzień – wraz z pierwszą wizją. To początek odkrywania niezwykłej prawdy o sobie samej i o swoim przeznaczeniu, dla którego powinna wyrzec się miłości…

  No i co ja mogę napisać o tej książce...? Zacznę od postaci. Główną bohaterką jest Beth. Irytowała mnie. Nie pytajcie czemu, ponieważ nie będę w stanie udzielić o dpowiedzi. Po prostu miałam jej dość z bliżej nieokreślonej przyczyny. Teoretycznie jest inteligentna, w praktyce na to nie wygląda. Miejscami miałam wrażenie, że jest nieco samolubna, ale to naprawdę rzadko. Przez większość książki wydawała mi się naiwna. 

  Jak zazwyczaj to męskie charaktery mnie denerwują (wiecie, zazwyczaj są to "kochasie"), tak ten tutaj był, no może nie idealny, bo byłoby to dość dalekie od prawdy, ale... znośny. To chyba najlepsze słowo. 

Ogólnie rzecz biorąc, bohaterowie nie byli zbyt barwni, co widać po moich króciutkich opisach. Lubię, gdy mamy wgląd do głowy bohatera, a w niej jest mętlik. Takie moje skrzywienie. Tu nie było zagmatwań, wszystko proste i podane jak na tacy.

  

  Chciałabym, żeby akcja mogła uratować tę książkę. Pomysł był ciekawy, nie powiem, aczkolwiek efekt końcowy chyba nie wyszedł tak, jak to było zamierzone... Przyznam się, że ze dwa razy się zdrzemnęłam czytając tę książkę. Wiecie, kiedy mi się to zdarzyło ostatnio? Czytając "Krzyżaków", a to tylko na początku. Potem się wkręciłam. A tu? Nie potrafiłam tego zrobić. Nie było tego uczucia, jakbym wkraczała do tamtego świata. 

  

  Chciałam dać niższą ocenę. Co mnie powstrzymało? Mimo kiepskiej całości pokochałam kilka żartobliwych cytatów. Nie były co prawda wysokich lotów, ale pomogły mi dotrwać do końca książki...

  Ta książka to czytadło na jedno-dwa popołudnia, które nie wnosi nic do naszego życia. Po prostu: czytasz-zapominasz. Nic ciekawego, a szkoda, bo pomysł był...